Publicatiedatum:
Na al die jaren hem telkens weer gemist te hebben toen toen hij op TV kwam heb ik nu, mede vanwege het zien van Suske en Wiske & De Texas Rakkers, toch maar eens deze eerste bioscoop film in zijn geheel bekeken. Daarom was ik van tevoren al redelijk bekend met het feit dat de inhoud niet zo heel denderend zou zijn en dan druk ik het nog zachtjes uit. Dus met frisse scepsis en enige laaggespannen verwachting onderwierp ik mij aan 80 minuten Suske en Wiske: De Duistere Diamant.
Het moet gelijk maar gezegd worden: met een verwachting van niks valt het altijd mee en dat is dan ook hier het geval, al wil dat niet zeggen dat de kritiek onterecht is. Als kinderfilm doet Suske en Wiske: De Duistere Diamant zijn werk goed. Het is een degelijk verhaal met genoeg spannende elementen en zelfs een stukje magie. De kinderen die nu naar Het Huis Anubis kijken zullen hier dan ook genieten van heks Alwina die in het bezit is van telekinetische krachten. Een soort van Carrie van de lage landen, alleen dan zonder menstruatie-perikelen en varkensbloed. Kijk, én dat is toch weer ideaal voor de kids!
Voor de volwassenen is er echter minder te beleven. Er is getracht er een familiefilm van te maken maar dat is helaas niet gelukt. Afgezien van wat grapjes met een seksuele ondertoon en wellicht ook de ontluikende tienerborstjes van Wiske (zag ik nou stijve tepels door het jurkje heen prikken, of is dat gewoon zo genaaid?) is er voor de volwassenen niet zo heel veel te beleven. Grappen vallen dood (op die met een goudvis na), de spanningsboog is 0 en het acteerwerk te overdreven. Wat in een strip werkt, werkt al vaak niet eens in een cartoon, laat staan in een live-action film. De karakters zijn 2-dimensionale karikaturen en zorgen er voor dat je daarom je niet met ze meeleeft. Ook is de rolbezetting nogal hit-and-miss: Lambik is goed gedaan, Thekla Reuten is een charmante Alwina en eerlijk is eerlijk: Wiske mag er best zijn, ook al jankt ze iets te vaak om die pop van d’r. Anderzijds lijkt Barabas zo weggelopen uit Kabouter Plop, is Jerom best irritant met zijn typisch eigen spreektaaltje, is Suske een totaal hol karakter en des te minder gezegd over Sidonia des te beter. Voor wie het ontgaan is: Sidonia wordt gespeeld door een man en praat dus de hele tijd met een naar geforceerd hoog stemmetje. Ook bestaat haar (zijn) tekst voornamelijk uit piepjes, kreuntjes en dergelijk gesteun.
Grafisch ziet het er allemaal wel goed uit en zijn op een enkel scene na de effecten ook behoorlijk acceptabel voor een productie van dit formaat. Men is erg trouw gebleven aan de strip qua uitvoering al missen wel de 6 haren van Lambik, maar een kniesoor die er op let. De regie is adequaat al laat de regisseur wel hier en daar een steek vallen, zo is een vechtscene in een gebouw bijvoorbeeld behoorlijk rommelig te noemen. Aan de ene kant is de het leuk om mijn jeugdhelden op het witte doek te zien, aan de andere kant is het teleurstellend dat het niet in een betere film is gebeurt.
