Publicatiedatum:
Dat de Nederlandse film een stigma heeft zal niemand onbekend zijn. Platvloers, veel naakt/seks, grof zijn enkele termen die synoniem staan voor hoe de gemiddelde Nederlander onze films beschouwt. Toegegeven, we zijn hier wat dat betreft een stuk meer vrij in het tonen van allerhande lichaamsdelen in ontblote staat dan omringende dan wel overzeese landen. Maar wanneer grofheid en/of naakt in dienst staan van een goed verhaal lijkt me dit geen probleem. Zo is het dan ook in mijn ogen dat de Nederlandse film meer is dan puur platvloers vermaak met veel seks, er zijn meer dan genoeg prachtige films te ontdekken in onze nationale filmhistorie…
Naar de Klote is er daar echter niet één van.
Man, man, man, man, man… waar heb ik naar zitten kijken? Kort samengevat: 100 minuten lang naar een flinterdun verhaaltje over een stelletje wat uit elkaar gescheurd wordt door respectievelijk de dancescene van de jaren 90, harddrugs en de penis van Hugo Metsers Jr. Dat en een secundair plotje over 2 trutjes die graag willen doorbreken in de dancescene, één als DJ en de ander als zangeres.
Naar de Klote was best een high profile film ten tijde van zijn release. De film werd gepromoot door de hitsingle “Good to Go” van Flamman en Abraxas, er werd gretig gestrooid met dat dit de eerst digitaal gefilmde Nederlandse film was (alsof dat belangrijk is) en er zaten natuurlijk enkele grote namen in als Thom Hoffman, Hugo Metsers en Tygo Gernandt. Verder zijn er in andere rollen en cameo’s ook een aantal namen te herkennen die destijds bekend waren of op punt van doorbraken stonden; ik noem een Afke Reijenga (model), ik noem een Jorinde Moll (Dingen op tv) en de Party Animals (Nu steevast te horen in het foute uur op Q-Music). Al met al een top cast natuurlijk waarbij de hoofdrol wordt gespeeld door ene Fem van der Elzen, wiens complete acteercarrière uit louter deze film bestaat.
Het meest frappante aan Naar de Klote is nog wel de kwaliteit van het beeld en geluid. Dit was een digitale film geschoten in een tijdperk dat high definition toekomstmuziek was. De enige extra mogelijkheid die dit de regisseur bood was om elke scene waarin drugs werd gebruikt deze te voorzien van een regenboog kleurenfilter. Dat het beeld er verder uitziet als een telefoonopname van de eerste generatie telefoons met camera en oogt als een versleten videoband is kennelijk van ondergeschikt belang. Het geluid is niet veel beter en dat is best verbazingwekkend aangezien de film zwaar op een muziek scene leunt. De afmix is bagger en ook de plaatkeuze is verbazingwekkend saai. Afgezien van “Mary Go Wild” en “Good To Go” zitten er geen nummers in die bij de kenner bekend in het oor klinken laat staan bij het grote publiek een belletje doen rinkelen.
Maar dat neemt niet weg dat ik wel hier wat meer van had verwacht. De house scene wordt stereotyperend belicht en het acteerwerk is van een dramatisch niveau waarbij Hugo Metsers de kroon spant. Zijn gangster is “over the top” en mag graag in het steenkolen Engels stoer bedoelde zinnen “droppen” maar maakt zichzelf hier onbedoeld belachelijk mee. De werking van het DJ gebeuren is ook totaal onrealistisch en welke DJ heeft nou eigenlijk ooit een echte gimmick gehad, welke zeker ook in het dagelijks leven doorgevoerd wordt? In “Naar De Klote” zo’n beetje allemaal getuige DJ Silver Surfer die helemaal in het zilver is en DJ Cowboy die ook in zijn vrije tijd constant met een cowboyhoed op loopt. De enige die geen gimmick heeft is DD, alhoewel… ze heeft tieten en haar naam is DD… je hoeft geen wonderkind te zijn om die link te leggen.
Naar de Klote valt in hetzelfde segment als een “I Love Dries”. Te slecht voor woorden, maar ergens daarom ook wel weer erg grappig, ook al is het onbedoeld. Dit is echt zo’n film die mensen bedoelen als ze de platvloersheid van de Nederlandse film aanhalen. Lekker veel bloot en seks, zoals het betaamt natuurlijk “full frontal”, een zooi drugs, wat pistolen en slecht acteerwerk. Naar de Klote is eigenlijk gewoon klote, maar daardoor wel grappig klote.
