Publicatiedatum:
De Luizenmoeder was begin 2018 het gesprek bij het koffiezetapparaat op menig werkplek. Deze komedieserie bracht een satirische blik op het wel en wee in een basisschool waar de leraren vaak meer hun handen vol hadden aan de ouders dan aan een klaslokaal vol met kinderen. Wat bijdroeg aan het succes was de licht politiek incorrecte ondertoon die ongetwijfeld bij veel mensen een gevoel van herkenbaarheid opriep. Met name schooldirecteur Anton (Diederik Ebbinge) had hier een handje van.
Na het eerste succesvolle seizoen volgde nog een tweede. Deze voelde al wat sleetser aan en de makers hebben toen ook wijselijk besloten om de serie te stoppen. Toch is er nu een directe opvolger in de vorm van een film, die totaal ongeïnspireerd de titel “Luizenmoeder – De film” heeft gekregen. Alhoewel het grootste gedeelte van de cast terug is, hebben Diederik Ebbinge en Henry van Loon bedankt voor de eer. De taak om de film te dragen komt daarmee nu vooral op de schouders van Juf Ank (Ilse Warringa) te liggen.
Luizenmoeder – De film opent met de uitvaart van Anton. Hij heeft tijdens een fietsvakantie met Ank een hartaanval gekregen en deze niet overleefd. Terwijl Ank zich kranig houdt, heeft Nancy (Bianca Krijgsman) tijdens de uitvaart een mentale breakdown. Zij was immers twee seizoenen lang heimelijk verliefd op Anton nadat ze ooit een keer het bed hadden gedeeld.
Zonder Anton staat Ank er alleen voor. Ook al krijgt ze assistentie van Hannah (Jennifer Hoffman) en heeft ze de gepensioneerde Juf Helma (Leny Breederveld) weten over te halen om weer voor de klas te komen staan, wordt het haar toch allemaal te veel. Het overkoepelend orgaan besluit in te grijpen en installeert Thomas (Dragan Bakema) als nieuwe directeur. Thomas is van plan de school volledig te moderniseren door o.a. het voor ouders mogelijk te maken om via een app mee te kijken in de klas van hun kinderen. Ook gaat hij volop voor e-learning waarbij uiteindelijk de leraren overbodig zullen worden. Zowel de leerlingen als leraren zien dit echter niet zitten en besluiten om in actie te komen.
Er is een lange reeks van films die een tv-serie direct opvolgen. Soms werkt het, denk aan Star Trek, The Simpsons, South Park of The Naked Gun, maar heel vaak niet. Films voelen dan aan alsof er enkele afleveringen aan elkaar zijn geplakt, of de diepgang die een serie kan bieden ontbreekt totaal. Bij Luizenmoeder – De film werkt het helaas niet. In de serie had je elke week 30 minuten om een bepaald onderwerp, zoals de Zwarte Piet discussie, uit te lichten. Doordat het in een beperkte tijdspanne moest, kreeg je vaak een scherp script waarbij alle grappen die minder goed werkten hooguit op de DVD belanden onder het kopje “verwijderde scenes”.
In de film is het hele e-learning gebeuren het enige komische onderwerp wat ze aanstippen. Dit mondt uit in hippe vaders die via YouTube lesgeven, maar ook moeders die de hele dag de livestreams vanaf het schoolplein en klaslokaal volgen om te kijken wat hun kind doet. Dit levert een paar grappige momenten op, maar voor een komedie uiteindelijk toch te weinig. Andere verhaallijnen, zoals de rouwverwerking van Ank en probleemkind Bradley die thuis overduidelijk verwaarloosd wordt, maken het er geen vrolijker geheel op.
Luizenmoeder – De film is vaker een drama dan een komedie en dat is iets wat maar weinig mensen verwachten na het zien van de tv-serie. Vanuit die optiek was het misschien beter als Warringa, die naast het spelen van Juf Ank en het regisseren van de film ook het script heeft geschreven, dit verhaal voor een originele film had bewaard in plaats van een voortzetting van de tv-serie.
Als iemand die zelf geen kinderen heeft sta ik er tegenwoordig van te kijken hoe door middel van de vooruitgang ouders dicht op hun kinderen zitten. Tegenwoordig hebben ouders direct inzicht in het huiswerk en de cijfers, krijgen ze een melding als hun kind een les heeft gemist en zit iedereen met elkaar in een Whatsappgroep. Het is dan ook niet ondenkbaar dat de surveillancestaat die van de school in deze film gemaakt wordt werkelijkheid zal worden binnen enkele jaren. Aangezien deze film niet als als volwaardige komedie functioneert, laat het dan op zijn minst als waarschuwing dienen.
