Publicatiedatum:
De Storm is een verfilming van de Watersnoodramp en zoals dat tegenwoordig gaat, geen nauwkeurig documenterende verfilming maar een gebeurtenis die het leven van enkele mensen die we van dichtbij volgens overhoop gooit. Zoals de Titanic ging over een relatie tussen twee mensen die van klasse verschilden en in Pearl Harbor de Japanners een Amerikaanse driehoeksverhouding torpedeerden, zo raast De Storm door het leventje van Julia heen. Een leven wat al op zijn kop stond door het feit dat ze ongehuwd een kind heeft gebaard in een dorpje vol geloofsfanaten. Hiermee komen we gelijk aan op wat De Storm werkelijk is: een karakterstudie van zware gelovigen die zich in ten tijde van nood absoluut niet van hun menselijke kant laten zien.
De Storm dient zich al in de openingsscenes aan. Zware golven werpen zich tegen de dijken van Zeeland en door de harde wind fietst Julia (Sylvia Hoeks) naar een feest toe. Ze wordt ingehaald door een auto waarin een jong meisje nog vraagt of ze haar in dit weer niet kunnen meenemen. Maar aangezien het hele dorp weet dat Julia wel een kind heeft, maar geen trouwring weigeren de ouders in de auto dit resoluut. Men spreekt schande over de familie en op het feest is men al niet veel aardiger. Ze wordt vuil aangekeken en een enkeling scheld haar uit voor hoer. Haar vader (Dirk Roofthooft) lijdt onder deze situatie en heeft zelfs zijn kleinkind sinds de geboorte gezien, terwijl ze in hetzelfde huis houden. God is liefde zeggen ze dan.
Als er al een moraal in De Storm zit dan is het dat zelfs een natuurramp gelovigen niet van hun bekrompen wereldbeeld kunnen afbrengen. Julia raakt gescheiden van haar kind en is vanaf dat moment samen met Aldo (Barry Atsma), de man die haar van een verdrinkingsdood gered heeft, op zoek naar haar kind. Ze hoeft maar op bijster weinig bijval te rekenen en op een gegeven moment wordt zelfs opgemerkt dat dit wel eens een straf van God zou kunnen zijn vanwege haar. De Zeeuwen zijn stuk voor stuk klootzakken van het ergste soort. De hoteleigenaar wil graag geld zien voor de ruimte die hij aanbiedt aan alle mensen die aan het water ontsnapt zijn, een vrouw steelt een baby en als het aan de gelovige ophitsers ligt dan krijgt Julia geen plekje in de reddingssloep. Dat en nog veel meer is onderdeel van het beeld dat van de Zeeuwen wordt geschapen. Als de storm al een straf van God was, dan denk ik eerder dat Hij het gemunt had op deze laag van de bevolking dan de moeder die geen man heeft.
De storm en de gevolgen hebben eigenlijk maar een bijrol. Het grootste gedeelte van de film zijn we onderdeel van de zoektocht naar de baby. Een zoektocht die ons langs diverse elementen brengt waarin ons wordt getoond hoe de ramp ongeveer is verlopen. We zien de twee rijden over een dijkje wat nog niet ondergelopen is terwijl ze mensen tegen komen die hun huis zijn ontvlucht, ze roeien in een bootje door een waterlandschap waarin enkel de daken van huizen vaak nog zichtbaar zijn. We zien hoe men van een hotel een opvangcentrum maakt en uiteindelijk hoe hoe het water overwonnen werd. Maar dit alles speelt tweede viool in een zoektocht die uiteindelijk wat tenenkrommend wordt wanneer blijkt dat het kind wel heel dichtbij is, en Julia telkens toch weer net niet de exacte locatie weet te vinden. En uiteraard steken de gelovige Zeeuwen weer geen poot uit. Vanaf dit moment werd de zoektocht praktisch een klucht.
Als pamflet tegen zwaar gelovige plaatsen en gemeentes is De Storm goed geslaagd. Je krijgt vanaf minuut 1 een gruwelijke hekel aan dat hele Zeeland met zijn bekrompen bevolking. Zo was dat wellicht in die tijd al zijn er plaatsen waar een dergelijke mentaliteit nog steeds bestaat. Als rampenfilm is De Storm wat minder geslaagd. Ondanks de overtuigende sets en speciale effecten wordt de ramp zelf neergezet als een bijrol. Zoals Pearl Harbor teveel over de relatie van de 3 hoofdrolspelers ging, zo gaat De Storm teveel over een zoektocht die op den duur frustrerend wordt. Wat de film wel op de rails houdt is het acteerwerk van voornamelijk Sylvia Hoeks. Ze speelt de rol van moeder op zoek naar haar kind erg goed en ze sleurt ons enigzins mee in het verhaal.
De Storm is een vlotte film, die redelijk goed begint, maar op het moment dat wij als kijker weten waar het kind is nogal frustrerend wordt. De film focust teveel op de onderlinge relaties tussen de gelovige Zeeuwen in plaats van op de ramp. Toch ziet de film er erg goed uit en raast hij met zijn 1,5 uur durende speeltijd voorbij. Het einde zal bij veel mensen waarschijnlijk een zure nasmaak achterlaten, maar de typische setting van de film; waterlandschappen met her en der daken van huizen die uit het water steken, maken veel goed en geven een aardig beeld van de situatie destijds.