Publicatiedatum:
Carice van Houten kiest nou niet de makkelijkste rollen. Stuk voor stuk zet ze haar tanden in karakters die behoorlijk wat stront over zich heen gestort krijgen. Soms letterlijk zoals we in Zwartboek zagen. Zagen we haar in oktober 2010 langzaam sterven aan borstkanker in Komt Een Vrouw Bij De Dokter, nu mag ze in de ook al ironisch getitelde De Gelukkige Huisvrouw een vrouw spelen die na de geboorte van haar eerste kindje in een diepe depressie raakt en gedwongen wordt opgenomen. Dan was Minoes toch een stuk luchtiger.
Ze hebben een mooi leven samen; hij (Waldemar Torenstra) verdient goed geld in de vastgoed en zij is stewardess. Ze houden van elkaar, hun werk en hun leven. Dan laat hij het woord vallen: hij wilt een kind met haar, want dat zou hun geluk alleen maar completeren. Zij denkt daar anders over. Waarom iets veranderen als je het nu ook goed hebt? Toch wordt ze zwanger en merkt ze dat mannen haar minder aantrekkelijk vinden met zo’n bolle buik.
De geboorte in kwestie is zo in beeld gebracht dat je ter plekke besluit geen kinderen (meer) te nemen. Wat een hel! Sowieso is het voor mij een wat aparte gedachte dat de man in dit geval dolgraag een kind wilt daar waar de vrouw zelf zoiets heeft van; zijn we niet gelukkig genoeg zo. Toevallig is dat al de 2e keer in korte tijd dat deze situatie zich voordoet: ook in De Gelukkige Huisvrouw waren mannen meer gebrand op het hebben van een kind dan de vrouwen in kwestie.
Vrijwel direct na de geboorte wordt al snel duidelijk dat er iets veranderd is aan haar. Ze wilt dolgraag weer vrijen, hetgeen hij afwijst omdat het nou eenmaal daar beneden een rampgebied is, en dat zo’n kind loopt te schreeuwen draagt ook niet echt bij aan het libido. Ze begint dingen te zien die er niet zijn en gaat naar aanleiding van een item in De Wereld Draait Door naar een klooster waar een overleden en opgebaarde pater tegen haar praat. Als ze ’s avonds haar kind in een doos verstopt in huis zodat alles weer terug is bij het oude in haar ogen wordt ze gedwongen opgenomen.
Zo zwaar als Komt Een Vrouw Bij De Dokter wordt De Gelukkige Huisvrouw niet, maar het is zeker geen komedie geworden. Als valt er toch genoeg te grinniken om de gevatte opmerkingen van Carice als Lea die niet begrijpt wat zij nou eigenlijk in het gesticht doet. Gekken, dat zijn die andere waar ze mee opgescheept zit. Maar tijdens therapie komt ze er langzaam toch achter dat ze wellicht een rouwproces uit haar kindertijd niet goed heeft afgesloten en dat haar dat nu nog parten speelt. De eerste helft van de film heeft er een goed tempo in, in de tweede helft neemt de film een stapje terug en gaat het wat trager. Logisch dat een therapie tijd nodig heeft, maar het is allemaal wat teveel uitgesponnen. Wat sneller tot de punt komen was geen foute beslissing geweest denk ik.
De Gelukkige Huisvrouw probeert een klein beetje de One Flew Over The Cuckoo’s Nest van de lage landen te zijn. De status die die film bezit zal deze niet krijgen, daar is het toch een wat te oppervlakkige film voor ondanks de goede acteerprestatie van Carice. Zij draagt de film, de rest zijn bijrollen.
