Publicatiedatum:
Na een Telefilm over de eerste Molukse treinkaping bij Wijster in 1975, is er nu ook één over de tweede treinkaping bij het Drentse De Punt in 1977. De Punt speelt zich ongeveer 30 jaar na de kaping af en laat de kaping zien door de ogen van 5 personen die op elk een andere manier betrokken waren hierbij. Destijds minister van justitie Dries van Agt, Koen een Molukse gijzelnemer, Tjak vader van een overleden gijzelneemster, Yvonne een gijzelaar en Nico, destijds één van de soldaten die de gijzeling beëindigde. Deze personen worden allen uitgenodigd voor een tv-programma die de enige vrouwelijke gijzelnemer een gezicht wilt geven. Hierdoor worden deze mensen uitgenodigd en blikken ze vanuit hun eigen perspectief terug op de gebeurtenissen van toen.
Intrigerend is het wel; het idee dat een groepje jongeren die hun daden niet kunnen overzien gewapend een trein tot stilstand zet en 20 dagen lang een gijzeling weet vol te houden. Zwaarbewapend ondernemen zij dit hachelijke avontuur met als doel de zaak voor de Molukken weer op de kaart te krijgen. Een zaak die volgens Van Agt in dit land niet op een gewelddadige manier onder de aandacht gebracht mag worden. Geef hem eens ongelijk, maar je wat in de ogen van de één een terrorist is, is in de ogen van een ander een vrijheidsstrijder.
De Punt neemt geen standpunt in, maar laat deze aan de kijker over doordat alle partijen een gezicht krijgen. Hierdoor word je als kijker enigszins gedwongen ook de acties te zien vanuit het perspectief van de daders. Hoewel deze personen als mensen worden neergezet had ik persoonlijk geen medelijden met hun uiteindelijk lot. “Live by the sword, die by the sword” zoals een Engels gezegde luidt. En als een gijzeling 20 dagen duurt kun je er donder op zeggen dat je eisen niet ingewilligd gaan worden en uiteindelijk toch de commando’s aan je treindeur staan te kloppen. Bij de eerdere gijzeling werden mensen in koele bloede geëxecuteerd, het is onnozel om dan te verwachten dat men wel snapt dat dit nu niet zal gebeuren. Ook als later zou blijken dat er afluisterapparatuur aangebrachte was.
De film is op een intelligente manier in elkaar gezet. Eerst ontvangt elk persoon een brief die gepaard gaat met flashbacks, in de 2e helft van de film confronteren ze elkaar in een gefingeerd TV-programma waar hun betogen ook worden ondersteund door flashbacks. Ook al zijn deze flashbacks niet synchroon gemonteerd, het geheel is goed te volgen al werd niet alles duidelijk en vond ik het toch jammer om achteraf te lezen dat her en der bepaalde elementen zijn aangepast. Dat komt de authenticiteit niet ten goede, iets wat in mijn ogen wel belangrijk is bij zulke films.
Het acteerwerk is van goede kwaliteit en er is voornamelijk gebruik gemaakt van minder bekende acteurs al zullen enkele gezichten direct bij iedereen bekend zijn zoals Martin Schwab die we kennen uit Baantjer. De sets ogen authentiek en de scène waarin de straaljagers overvliegen deden mij verbazen. Ongetwijfeld een stukje CGI maar het zag er netjes uit.
De Punt is met zijn 80 minuten durende speeltijd een interessant document geworden over een van de zwartere bladzijden van de recente geschiedenis en een prima aanvulling op Wijster, die toch een andere manier van aanpak had omdat die film enkel het verleden belichtte.
